Spontaniczne spotkanie na Kaszubach – Tricamp 2020

Ale to było magicznych 11 dni!!! – do końca nie wiadomo było (z oczywistych względów), czy coroczny obóz TRICLUB-owy się w ogóle odbędzie, ale ostatecznie się udało i to jak się udało. Pierwszy raz mieliśmy trenować w nowej lokalizacji i do tego trener wybrał piękne Kaszuby (kto nie był niech pakuje walizki). Termin też został zmieniony i w tym roku padło na czerwiec. Trafiliśmy do niewielkiej miejscowości, a raczej wsi Krzeszna, położonej 10 km od Stężycy i około 20 km od Kartuz – byliśmy w samym sercu Kaszub 🙂 . Ugościł nas fantastyczny pensjonat „Gościniec Malinówka”, o którym pewnie jeszcze napiszę kilka słów, bo na prawdę warto. Pojechała spora ekipa, gdzie większość została na całe jedenaście dni, a niektórzy niestety musieli wracać po czterech dniach (to jedyna smutna rzecz z tego obozu) 🙁 . W sumie na obozie było 17 „dużych” osób (nie w jednym momencie, bo niektórzy się wymienili po weekendzie), dwie mniejsze osóbki (Jasio i Tadeusz)  oraz dwa psiaki (Lucy i Frodzio). Zbiórka na miejscu była zaplanowana na 11 czerwca wczesnym po południem. Wczesnym, ponieważ, jak można było się spodziewać, w dniu przyjazdu były zaplanowane dwa treningi 🙂 . Jak zawsze w takich sytuacjach dojechałem oczywiście wcześniej aby zająć lepsze wyro 😉 – w pokoju byłem jak zwykle z Bartkiem czyli taka już stała, dobrze zgrana „para” obozowa 🙂 . No musze przyznać, że warunki były „jakby luksusowe” – duży, przestronny pokój, fajna łazienka i ten wielki taras co jest, przy takich wyjazdach chyba najważniejsze (poza łazienką 😉 ).

Przy samym pensjonacie dobrze zaopatrzony sklepik a dookoła pustki i brak sąsiadów. Warunki chyba najlepsze ze wszystkich obozów (a kilka już zaliczyłem 😉 ). O jedzeniu tutaj powinno się osobny rozdział napisać, ale zwyczajnie kucharz znał się na swojej robocie. Jak nie znacie pierogów z malinami czy bobem to musicie tu przyjechać – PETARDA. Udało się przyjechać chwilkę wcześniej to na spokojnie mogłem się rozpakować, aby przed 15 zrobić pierwszy trening pływacki. Jezioro piękne, woda chłodnawa, ale do pływania idealna.

Popływaliśmy niecałą godzinkę i udało się jeszcze przed kolacją zrobić rundkę biegową dookoła jeziora. Tutaj niestety moja ulubiona Sielpia została zdeklasowana widokami, trasami biegowymi i innymi achami i ochami 🙂 .

Kto bywał lub czytał o naszych obozach sportowych to wie, że plan dnia to nuda i zawsze jest identyczny – trening, żarcie, trening, żarcie, trening, żarcie, spać 🙂 – zmienia się tylko kolejność jednostek treningowych i ich długość. Piątek jeszcze spokojny, ale już trener zapowiedział, że w weekend będzie rzeźnia. Zanim jednak do weekendu to tradycyjnie w pierwszy wieczór odbył się wieczorek zapoznawczy z apelem, przemowami i drobnym poczęstunkiem 😉 . Wszystko to u Karoliny  vel Championa i Janusza – jakoś ten pokój najbardziej nadawał się na zbiórki 😉 .

Oczywiście wszystko było niskokaloryczne i zgodne z regulaminem obozowym 🙂 . Po śniadaniu w piątek rozpoczęliśmy dzień z Open Water a zaraz potem rower. Podczas naszego pływanka Janusz latał dronem i nas filmował (dzięki Janusz – zajebisty filmik).

Pagórkowate drogi, piękne krajobrazy (dziwne, że je w ogóle zauważyłem 😛 ), wspaniała pogoda – rowerowanie na Kaszubach jest cudowne.

Zaraz potem obiad i popołudniowe bieganko. Pobiegliśmy na wieżę widokową – Wieżyca, która jest najwyższym wzniesieniem na Kaszubach. Aby popatrzeć na widoki z tej 35 metrowej wieży trzeba zapłacić niestety 10 zł. Trochę sporo jak na pokonanie kilku schodków na platformę widokową.

Zaraz potem kapitalny zbieg na dół po lesie. Bardzo przyjemny dzień zapowiadał tylko pot i cierpienie dnia następnego. Na sobotę zapowiedziana była bowiem typowa zakładka tylko może trochę bardziej męcząca niż zwykle. Musieliśmy wyrobić się ze wszystkim, więc zbiórka nad wodą była o 6:45. Każdy dostał swoje zadanie (w zależności do czego się przygotowuje), odpalił zegarki i do wody. Ja miałem do zrobienia 2 km i mogłem iść do hotelu i zacząć szykować się na rower.  Tu zadanie było proste – robiliśmy 4 km pętle a ja miałem do zrobienia 10 takich kółeczek. Byłoby dobrze gdyby trener nie wyznaczył tej pętli z długim i dosyć ciężkim podjazdem a potem niestety, jak to bywa, zjazdem. Izo i żele pochłaniałem ile mogłem, ale jakoś nóżka tego dnia nie była łaskawa. O ile na równej jakoś szło to na podjazdach było słabo. No nic – zadanie zrobione, teraz chowanie rowerów i można było zabrać się za bieganie. Do zrobienia było mocne 50 minut. Trochę bieg zrekompensował mi rower i tempo wyszło całkiem niezłe, bo 4:38/km. Obiad jak zawsze  pyszny, a po obiedzie zasłużony relaksik czyli drzemka, pogaduchy i takie tam fajne rzeczy 🙂 . Tego dna nasz Champion miał urodziny i poza odśpiewanym sto lat nad wodą po południu były słodkości i coś do słodkości – NAJLEPSZEGO Karola 🙂

Niedziela też nie miała być ulgowa – zapowiedziany był dłuuuuugi rower. Łukasz zrobił dwie trasy – potem trasy można było wgrać do zegarków lub innych naszych urządzeń (to tak dla tych co nie na bieżąco z takimi wynalazkami). Potem nawigacja i wszyscy wiedzieli jak jechać – nawet ja 😛 . Były więc dwie trasy – krótsza 85 km i dłuższa 136 km. Grupy z obydwóch tras miały się spotkać przy wieży widokowej we Wdzydzach Kiszewskich. Tam coś przekąsić i potem wracać razem (lub w grupach) do hotelu. W grupie krótszej trafiła się dwa razy wymiana dętki a tak poza tym wszyscy szczęśliwie się spotkaliśmy we Wdzydzach. Żarcie tam było słabe, więc posiedzieliśmy chwilkę, uzupełniliśmy płyny i ruszyliśmy z powrotem.

Chyba wczorajsza słaba dyspozycja spowodowała, że dzisiaj nóżka kręciła jak oszalała. Trener cofnął się do drugiej grupy a myśmy cisnęli do przodu. Starałem się prowadzić grupę jak mogłem i nawet udało się ich troszkę zmęczyć 😉 . Jak jednak złość można zamienić w energie 😛 . Dojechaliśmy do hotelu i wyszło zgodnie z planem 136 km – szybko doprowadziliśmy się do po ładu i naszła nas ochota na pizzę (tego dnia obiadu nie było w hotelu). Wybraliśmy się do Oregano w Stężycy i to był super wybór. Miła obsługa, pizza szybko podana i do tego bardzo smaczna. Po takim rowerze picka weszła idealnie 🙂 . Niedziela to też czas wymiany „turnusu” – opuścili nas Krzysiek, Janusz i Karolina a dojechał Krzysiek Urban. Takie życie – ktoś musi pracować aby inni mogli trenować 😉 . U nas w pokoju panowała oczywiście dyscyplina i nikt nie musiał namawiać nas na rolowanie 🙂 .

Poniedziałek był dniem wypoczynku po tak intensywnym weekendzie. Zaplanowana była wycieczka pływacka (tego jeszcze na obozach nie było). Wypożyczyliśmy rowery wodne i popłynęliśmy do Ostrzyc oddalonych o 3 km od naszego pomostu. Z powrotem mieliśmy wracać wpław – tzn. część mogła płynąć cały dystans, część była supportem na rowerkach a jeszcze inni mogli pokonać tylko część trasy i zmieniać się na wodzie. Na pierwszym łuku nie obyło się bez „zjebki trenerskiej” 🙂 Mieliśmy płynąć bliżej brzegu a trochę nam się brzeg przesunął na środek jeziora 😉 . Ech ten trener… znowu miał rację, choć nie wiem czy była dokładnie podana definicja bliżej brzegu 😉 . Zjebka jak zawsze zadziałała – zaraz wszyscy płynęli jak po sznurku 😀 .  Po południu jeszcze była akcja „czysty rower” i demonstracja nowego smaru trenera. Do wyboru w różnych kolorach i chyba nawet zapachach 😉 . Trener robił za serwisanta a reszta dzielnie się przyglądała (tak typowo po naszemu 😀 ) .